O psie, który wrócił do domu

Opowieść „O psie, który wrócił do domu” rozpoczyna się, gdy w pewnym opuszczonym budynku przeznaczonym do rozbiórki mężczyzna o imieniu Lucas odnajduje koty, które pragnie uratować za wszelką cenę – najpierw je dokarmiając, a następnie znajdując im lepszy dom. W czasie ich wyłapywania okazuje się, że jest wśród nich bezpańskie szczenię. Między człowiekiem a małą suczką momentalnie pojawia się niesamowita więź. To ona sprawia, że pies już pozostanie u boku swojego wybawiciela – już jako Bella.

Przeprowadzana przez Lucasa akcja ratowania zwierząt nie podoba się deweloperowi. Uzyskał ON pozwolenie na rozbiórkę i nie chce czekać aż uda im się wydostać z jego terenu wszystkie koty. Aby wystraszyć Lucasa nasyła na niego pracowników Kontroli Zwierząt, którzy zabierają mężczyźnie Bellę ze względu na swoją rasę, która w Denver uznawana jest za niebezpieczną i zakazaną.

Aby ratować suczkę Lucas najpierw zabiera ją ze sobą do pracy w szpitalu dla weteranów, a kiedy to okazuje się niewystarczające, decyduje się na bardziej bolesny krok. Postanawia tymczasowo rozstać się z nią wywożąc ją w bezpieczne miejsce po za granice stanu. Planuje po nią wrócić jak tylko uda mu się znaleźć inny dom, w którym Bella bez problem będzie mogła z nim mieszkać. Pies jednak tak bardzo tęskni za swoim ludzkim przyjacielem, że postanawia „na własną łapę” do niego wrócić. I to jak najszybciej. Właśnie stąd tytuł powieści – „O psie, który wrócił do domu”.

Droga pełna przygód

W praktyce okazuje się jednak, że droga do domu nie będzie prosta – czeka ją mnóstwo przygód, a w tym sporo niebezpieczeństw. Mimo psiej mądrości, wiele razy będzie bezbronna. Wówczas jej losy będą zależne przede wszystkim od zachowania napotykanych przez nią ludzi, którzy nie zawsze wykazują się dobrocią.

Tak jak w przypadku książki „Był sobie pies” bardzo podoba mi się styl pisania W. Bruce’a Camerona, który jest przystępny dla każdego czytelnika, niezależnie od jego wieku. Podoba mi się również uczynienie z Belli narratora opowieści i przedstawienia całej historii z jej perspektywy. Za sprawą tego zabiegu, również tym razem możemy zaobserwować różnice w postrzeganiu świata między człowiekiem a psem. Autor używa prostego języka, idealnie dopasowanego do przedstawienia prostolinijnego sposobu myślenia głównej bohaterki książki.

W. Bruce Cameron stworzył kolejną pełną miłości i ciepła powieść familijną o przyjaźni, empatii, tęsknocie, uporze i wytrwałości. Być może nie jest tak dobra jak „Był sobie pies”, ale uważam, że również jest warta przeczytania. I to nie tylko przez miłośników psów.

Lucas ma wielkie serce i nie pozostaje obojętny, kiedy w starym domu naprzeciwko niego żyje wiele kotów, chłopak je dokarmia. Pewnego razu próbując je wyłapać w celu znalezienia im domów, znajduje tam szczeniaka. Zarówno Bella jak i Lucas, wiedzą, że ta chwila zmieni ich życia na zawsze i pokochali się bezgranicznie. Niestety na swojej drodze spotykają złych i mściwych ludzi, a w wyniku tego Bella zostaje oficjalne uznana za psa rasy pitbull, która w Denver jest zakazana. Aby uchronić swoje ukochane zwierzę, Lucas zgadza się na znalezienie jej domu poza granicami miasta. Bella jednak tęskni za swoim człowiekiem i postanawia zrobić Do domu.

W. Bruce Cameron urodził się w 1960 roku w Petoskey. Popularność zdobył, dzięki powieści „Był sobie pies”, która utrzymywała się na liście bestsellerów The New York Times przez 52 tygodnie. Bardzo polubiłam twórczość autora, więc wiedziałam, że po najnowszą książkę sięgnę bardzo szybko. Teraz, kiedy jestem już po lekturze pozostaje mi tylko wybrać się do kina na ekranizację.

Styl autora jest bardzo przyjemny i prosty w odbiorze. Narracja została poprowadzona w pierwszej osobie z perspektywy Belli. Jest to bardzo ciekawe, ponieważ czytelnik poznaje wydarzenia jej oczami. Jest bardzo inteligentna i szybko się uczy Zostań, Siad, Nie szczekaj, ma swoje ulubione zabawy i uwielbia dostawać od Lucasa Kawałeczek Sera. Rozpoznaje słowa „pies”, czy „grzeczna sunia”, ale nie rozumie, dlaczego nagle znalazła się z dala od swojego człowieka. Była przekonana, że zezłościła czymś Lucasa.

Bella podczas swojej wędrówki spotyka wiele ciekawych postaci, zarówno zwierząt jak i ludzi. Jedni byli dobrzy, inni źli. Podobała mi się przyjaźń i to jak radziła sobie razem z „Dużą Koteczką”. Podczas Do domu Bella nauczyła się wielu nowych rzeczy, ale musiała się także zmierzyć z np. samodzielnym zdobywaniem jedzenia, co nie zawsze było łatwe. Mimo, iż cała historia dotyczy psa i pięknej relacji, jaka może mieć miejsce między tym zwierzęciem, a człowiekiem to bardzo podobało mi się to, że koty również odgrywały tu istotną rolę. Postawa Lucasa w sprawie bezdomnych kotów była godna podziwu, ale przede wszystkim istotne jest uświadamianie ludzi jak ważna jest sterylizacja.

„O psie, który wrócił do domu” to ciepła historia, która również wzrusza, więc radzę przygotować sobie chusteczki zanim zasiądziecie do tej lektury. Pokazuje jak piękna i silna wieź może się zostać nawiązana między czworonogiem, a człowiekiem. Choć nie mam psa to nie wyobrażam sobie życia bez zwierząt. Polecam Wam tę książkę niezależnie od wieku.

Bruce’a Camerona poznałam dzięki książce "Psiego najlepszego". Podobała mi się, bo była to jedna z tych pozycji co raz bawi, a raz smuci. Granie na emocjach jest u mnie naprawdę mile widziane. Autor pokazał mi się wtedy w postaci lekkiego pióra i przyjemnego stylu, więc pozycja "O psie, który..." była przeze mnie książką zdecydowanie wyczekiwaną. Nie miałam okazji za to czytać "Był sobie pies" i przyznam szczerze, że po przeczytaniu tej pozycji jeszcze pomyślę, czy po nią sięgnę.

Bella to bezpański szczeniak, który przyszedł na świat w przeznaczonym do rozbiórki budynku. Choć pierwsze tygodnie życia spędziła z mamą i rodzeństwem to ostatnio spędzała czas tylko z kociętami i dorosłą kotką. Zaledwie kilkutygodniowa Bella znalazła swojego człowieka - Od bycia bezdomną uratował ją Lucas, który od dłuższego już czasu zajmował się dokarmianiem bezpańskich zwierząt - przekonany, że są to tylko mruczące czworonogi.

Mężczyzna zakochany w małej od pierwszego wejrzenia zabiera ją i staje się jej właścicielem. W opiece pomaga mu matka, która jest weteranką wojenną. Mała Bella zachwycona jest towarzystwem ludzi, a oni mają się do kogo uśmiechnąć, mają kogoś kto daje im wiele radości. Jak się okazuje niewiele trzeba by zostać pełnoprawnym członkiem rodziny. Słodkie minki, merdanie ogonkiem i rozdawanie buziaków spowodowało, że zostaje jednogłośnie przyjęta do rodziny Lucasa. Niestety pojawia się problem. Mężczyzna wraz z matką wynajmują mieszkanie, a jego właściciel nie zgadza się na trzymanie zwierząt w domu. Raz odłowiona przez hycla Bella miała nad sobą widmo uśpienia, gdyby zdarzyło się to ponownie.

Lucas nie myśli o niczym innym jak o uratowaniu psiny i to za wszelką cenę. Pojawiają się dwa pytania. Czy mu się uda? I czy mądra sunia pogodzi się z decyzją jej człowieka?

Powieść przepełniona jest ciepłem już od pierwszych stron. Zabieg oddania głosu szczeniakowi podbije serce niejednego psiarza. Moje niestety się nie poddało urokowi. Choć przygód tu niemiara i to zarówno śmiesznych, jak i smutnych nie umiałam się wczuć. Książka była dla mnie zbyt prosta. Powiedziałabym, że wręcz prostolinijna. Autor chciał pokazać nam punkt widzenia psa i bardzo się z tego cieszę. Widzimy, że w przeciwieństwie do ludzi czworonogi nie kłamią i nie prowadzą żadnych gierek. Są po prostu szczere, a przyjaźń to dla nich więź na zawsze. Brakuje mi chyba pewnych komplikacji jak na człowieka przystało. U mnie nic nie chce być takie proste. Nie zawsze białe jest białe, a czarne jest czarne. Może za bardzo do tego przywykłam i te bezproblemowe realia mnie nie intrygują? Nie wiem, ale podejrzewam, że zastanowię się nad przeczytaniem "Był sobie pies".

Za to pewne jest to, że nie zniechęcam do czytania, bo książka sama w sobie jest interesująca i wyciska kilka łez. Mało tego udowadnia, że pies to najlepszy przyjaciel człowieka (ja uważam, że ogólnie zwierzę niekoniecznie psiak). Nie rani człowieka, a przynajmniej nie robi tego specjalnie tak jak potrafi zrobić to drugi człowiek.

W. Bruce Cameron to mój ulubiony autor powieści z psami w roli głównej. Pisane przez niego historie opowiadane są z perspektywy zwierzaka. Idealnie pokazują zmagania czworonogów ze zrozumieniem siebie, ludzi i świata. Tego autora na pewno kojarzycie z książką "Był sobie pies". Wiecie, że dopiero kilka dni temu z ciekawości obejrzałam jej ekranizację? Historia "O psie, który wrócił do domu" również pojawi się na dużym ekranie!

A o czym i o kim ona opowiada?

Główną bohaterką jest Bella - szczeniak uratowany z opuszczonego domu przeznaczonego do rozbiórki. Między suczką, a jej nowym opiekunem szybko rodzi się prawdziwa miłość, która niestety musi przejść wielką próbę. Zakaz trzymania zwierząt w wynajmowanym przez Lucasa mieszkaniu, brak pozwolenia na przebywanie psa tej rasy w mieście. To komplikuje życie zarówno Belli jak i jej właściciela. Już niedługo będą musieli się rozstać. Czy Bella to zrozumie? Czy odnajdzie się w nowej sytuacji? To będzie dla suczki szkoła życia, podczas której przeżyje wiele przygód, a czytelnik niejednokrotnie wzruszy się do łez - ja jak zwykle ryczałam jak bóbr.

Ta książka idealnie obrazuje relacje między ludźmi i psami i za to ją pokochałam. Trzeba jeszcze podkreślić, że nie jest to pozycja dla dzieci, a raczej książka obyczajowa :)

Ludzie dzielą się na dwie grupy: ci, którzy uwielbiają psy i ci, którzy jeszcze nie mieli z nimi styczności. Jeśli zaliczacie się do tej drugiej, po tej lekturze zapragniecie mieć własnego psiaka!

• Najnowsza książka Camerona od samego początku mnie wciągnęła, nie pozwalając na długo oderwać się od lektury. Odczuwałam ekscytację, bo po raz kolejny miałam możliwość spojrzenia na świat oczami psa, a także złość na tych, którzy powodowali problemy Belli i Lucasa.

• Narratorką tej powieści jest Bella, dlatego bohaterowie są wykreowani dosyć prosto, taki sam jest język książki. Dodaje jej to wiarygodności.

• Autor podejmuje się również trudnego problemu, od dawna dotykającego amerykańskie społeczeństwo - sytuacji zapomnianych weteranów wojennych.

• "O psie, który wrócił do domu" to wzruszająca opowieść o losach Belli i jej człowieka, Lucasa. Przedstawienie jej z punktu widzenia psa jest czymś fantastycznym, dlatego gorąco polecam ją wszystkim psiarzom i nie tylko!

Więcej: [Adres usunięty]