Potęga teraźniejszości

Kto szuka ten znajdzie. Szukałam długo i wytrwale. W tej książce znalazłam wszystkie brakujące ogniwa. Polecam ją każdemu, kto chce sobie pomóc i jest gotów zobaczyć siebie od wewnątrz całęgo, z kazdym szczegółem swego Jestestwa.

Mam tą książkę od dwóch miesięcy przeczytałem ją 6 razy a już widzę ogromną różnicę w tym jaki byłem przed przeczytaniem tej i jak moja świadomość wzrosła w chwili obecnej jestem w szoku jak szybko można się zmienić polecam tą książkę z całego serca a także praktykowanie potęgi terażniejszości trzeba ją czytać cały czas aby zakodować sobie cała tą widzę na zawsze a życie napewno zmieni się na lepsze..

Wspaniała książka, która powinna się znaleźć w posiadaniu każdego kto pragnie świadomie żyć!!!

To alfa i omega. Zdecydowanie polecam!!!.

Wspaniała książka, mądra, uduchowiona i pozwala inaczej spojrzeć na otaczającą rzeczywistość

Potęga teraźniejszości, Eckhart Tolle – recenzja

„Bądź pewien, że wiedza prawdziwa nie stwarza z ciebie innej, odrębnej istoty, tylko usuwa głupotę niewiedzy. Szczęśliwość nie jest czymś, co się do twej natury dodaje lub ofiarowuje się tobie z zewnątrz. Jest tylko odkryciem twego prawdziwego przyrodzonego stanu, który jest i był zawsze wieczny i niezniszczalny. Jedyną drogą pozbycia się na zawsze wszelkiego cierpienia jest Znać i Być Duchem. Jakże by to mogło być nieosiągalne? Duch, którego chcesz poznać, to w istocie ty sam. Twoja niewiedza stwarza zupełnie niepotrzebne cierpienie”. Słowa Szri Ramany Maharisziego zaczerpnięte z książki Wandy Dynowskiej-Umadevi wyznaczają kierunek, a „Potęga teraźniejszości” Eckharta Tolle wyposaża na drogę i zachęca do podjęcia najważniejszego z trudów. Nie czujesz się ze sobą dobrze? Masz wrażenie, że życie przecieka ci przez palce? Czujesz, że jest w tobie ktoś, kto próbuje się wydostać, ma skrzydła i nie jest w stanie wzbić się do lotu? Budzisz się w nocy i myślenie nie daje ci spać? Marzysz i czekasz, a wszystko, co miało przyjść, nie przychodzi, nadzieje się nie spełniają, oczekiwania zawodzą? Jest tak? Czujesz, że miało być inaczej i jesteś zawiedziony? Masz prawo, bo w istocie miało, a żeby było śmieszniej, przyjmij do wiadomości, że są odpowiedzi na wszystkie pytania i rozwiewane są wszelkie wątpliwości. To prawda! Mówiono ci, że życie jest parszywą niezgłębioną tajemnicą i jedynie marzenie jak w stanie ukoić ból. Dobito cię jeszcze Kartezjańskim 'myślę, więc jestem', zacząłeś marzyć, żeby szaremu dodać barwy, i myśleć, żeby siebie potwierdzić, wszedłeś w tak zwane normalne życie, a naprawdę ruszyłeś w głąb pustyni w poszukiwaniu wody, czyli nie ten kierunek i zero szans. Zostałeś wtrącony do labiryntu, czasem drobne intuicje dają o sobie znać i prawie wiesz, gdzie wyjście, po chwili nie wierzysz, że tam albo zapominasz gdzie i znów jest jak zwykle, czyli i klęska, i sukces tak samo smakują. Koniecznie chcesz wiedzieć, w jaką grę każą ci grać, ale jak mówi mistrz Mahariszi, objaśnienie i wiedza, której oczekujesz, niczym cię nie napompuje (co podświadomie chodzi ci po głowie) – ona z ciebie upuści i to będzie aż tyle, że wszyscy będą ci zazdrościć i pytać czegoś się nawdychał, bo oni chcą tego samego. I oto jest pierwszorzędny towar, pierwsza klasa smoking pot o permanentnym działaniu, nazywa się „Potęga teraźniejszości”, na rynku dzięki Eckhartowi Tolle, człowiekowi, za którego na ulicy nie dałbyś pięciu groszy i nazwał skończoną fujarą, a kiedy otwiera usta i jesteś po pierwszych kilku zdaniach, wydaje ci się, że widzisz księżyc z tamtej strony, jest już pierwsza niespodzianka i pierwszy prezent, a potem jest tylko więcej, nowe życie przed oczami, niemożliwe staje się możliwe, siebie, a nie jego, masz za fujarę, natraciłeś mnóstwo czasu, a co najzabawniejsze, nie masz o to do siebie pretensji, bo czujesz, że wcale nie jest za późno. '”Potęga teraźniejszości” jest tym wspaniałym wentylem bezpieczeństwa, tą ostatnią drogą ucieczki od samoudręczenia w deklaracji, że jest obrzydliwie, choć gdzieś tam w środku lub radosnych błyskach przebija się świadomość, że wcale nie jest obrzydliwie, ale coś tę obrzydliwość stwarza. Lao Tzu cudnie mówi na ten temat podkreślając, że wróg rodzi się w cieniu, który sami rzucamy. I to jest prawda, o czym Tolle dowiedział się nie jak niżej podpisany, z lektur i notorycznej tęsknoty, ale na własnej skórze, boleśnie, dotkliwie, udręczająco i wręcz tragicznie. Tak bardzo miał siebie dość, że w końcu postanowił się zabić i wtedy zobaczył, że rzuca cień i w tym cieniu jest jego wróg. Przebudził się z kartezjańskiego snu, wyszedł poza własne myślenie i zobaczył. Doświadczył tak zwanego oświecenia, tego samego, który był udziałem księcia Siddarthy Gautamy Shakyamuniego, później nazwanego Buddą. W 29-letnim wtedy jeszcze Ulrichu Tolle obudził się Budda i powiedział oto jestem, ty to ja, chcesz się zabić, bo nie możesz siebie znieść, kto kogo nie może znieść, jest was dwóch? I oto zajaśniało w młodym Tolle, że jest jeden, a uprzykrzony drugi został wykreowany w myśleniu, oczekiwaniach, marzeniu, żalach, pretensjach, opuszczeniu, resentymentach, zawodach, słowem w osobistej wykreowanej historii tak gęstej i mętnej, że przyrodzony stan został całkowicie przykryty i zatriumfowała głupota. I powiedział Budda: trzeba tę zużytą koszulę zdjąć. I Tolle zdjął, zobaczył świat zupełnie innymi oczami, nagle siebie polubił, już nie chciał się zabić, bo zrozumiał, że jest Duchem, i nie ciało było jego problemem, ale myśli, w które je ubierał. A potem przez lata żył jak obudzony, wystarczy poczytać Lao Tzu żeby wiedzieć jak żyje obudzony, oglądał świat z londyńskiej parkowej ławki i był oczarowany, bo wreszcie widział, a nie myślał o widzeniu. Wiele lat nosił w sobie doznaną łaskę, choć jednak naturalne są ludzkie skłonności do potwierdzenia własnego stanu, chciał wiedzieć, co się z nim dzieje, więc podjął szukanie w różnych religijnych tradycjach, zaczął czytać wielkich tego świata, w ten sposób zachwycił się Mahariszim, Jezusem, Buddą, Lao Tzu, ich cytuje i do nich się często odwołuje. A potem ludzie zobaczyli samotnego rozświetlonego na ławce i chcieli wiedzieć co sprawia, że świeci, a ON im wtedy opowiadał. I chcieli wiedzieć coraz więcej, chcieli tak samo jak on, zazdrościli mu tej przedziwnej czystości, tego nieskomplikowania, też wypatrywali wewnętrznego spokoju i też chcieliby być w zgodzie z samymi sobą. Nie mieli jednak tyle szczęścia co on, im się nie przydarzyło oświecenie, można dojść do jego stanu bez oświecenia? I ON im wtedy powiedział, że można, a potem pozbierał te wszystkie rozmowy, posegregował i uznał, że mógłby przekonać większą liczbę słuchaczy i wtedy napisał „Potęgę teraźniejszości”.

Wszystko, co istnieje na świecie, istnieje z jakiegoś powodu i tej książce kazano zaistnieć nie dla tych, którym obojętne jest jak żyją, ale dla tych, którzy chcieliby poszybować, zobaczyć nowy świat i siebie w niekończącej się wiośnie. Ta książka jest dla odważnych..