Praktyka magicznej ewokacji

"Istnieje właściwie tylko jedna wyjątkowa magia, a stopień dojrzałości, który dany mag osiągnął jest miarą jego własnego rozwoju. Uniwersalne prawa, niezależnie od tego, czy stosowane dla dobrych czy złych intencji, zawsze pozostają takie same. Stosowanie prawa zależy od charakteru i intencji osoby. Jeśli mag używa swoich mocy dla dobrych celów, może dla siebie wybrać określenie „biała magia”. Jeśli używa swoich zdolności dla złych celów, to może mówić o „czarnej magii”. Lecz niezależnie od tego, czy działania maga są moralnie dobre czy złe, to zachodzą według dokładnie tych samych praw.

Rozsądny czytelnik nie będzie miał wątpliwości, że nie istnieje ani biała ani czarna magia. To rozróżnienie zostało wprowadzone do powszechnego użytku przez mistyczne i religijne sekty, gdyż osobę, która im nie odpowiada nazywają czarnym magiem. Dla uderzającego porównania pomyśl, że równie nierozmyślne byłoby z uniwersalnego punktu widzenia powiedzieć na przykład, że noc jest zła, a dzień jest dobry. Jedno nie może istnieć bez drugiego i oba bieguny musiały powstać, gdy makrokosmos i mikrokosmos były tworzony, aby jedno różniło się od drugiego. Bóg, stwórca wszechświata, nie stworzył nic nieczystego czy złego. Nie znaczy to, że człowiek powinien czynić i dobro i zło. Różnica pomiędzy nimi istnieje, by pozwolić człowiekowi odróżniać prawdę od jej przeciwności i by mógł on to opanować."

Franz Bardon był bardzo złożoną postacią - naturopatą współpracującym z lekarzami, astrologiem, zielarzem, sztukmistrzem, grafologiem sądowym, psychologiem, doradcą, administratorem szpitala, „magikiem”. Mając trzydzieści lat, z powodu swojego zainteresowania okultyzmem, został uwięziony przez nazistów w obozie koncentracyjnym, gdzie przebywał trzy i pół roku. Jakiś czas później stał się słynny jako nauczyciel hermetyzmu i pracował jako uzdrowiciel. Posiadał wiedzę na temat magii hermetycznej i kabały. To właśnie podczas tego okresu życia napisał kilka książek, dzięki którym stał się znany. Aresztowany przez służby sowieckie w kwietniu 1958, zmarł trzy miesiące później w szpitalu więziennym w Brnie.