Dobre wieści

Dana Perino - kobieta silna, inteligentna i spełniona zawodowo. Obecnie współprowadzi popularny program nadawany w tv kablowej "The Five" oraz jest dziennikarką kanału Fox News.

To pierwsza republikanka która została rzecznikiem prasowym Białego Domu.

W swojej książce "Dobre wieści" opisuje, jak pięła się po szczeblach kariery zawodowej, z jakimi trudnościami przyszło jej się zmierzyć oraz daje dobre rady wszystkim tym, którzy wątpią w osiągnięcie postawionego sobie celu.

Dorastała na ranczu w Wyoming. Stamtąd wyniosła największe wartości, które zaszczepili w niej dziadkowie i rodzice, a którymi kieruje się przez całe życie.

Już od małego wykazywała zainteresowanie newsami i lubiła być na bieżąco z tym co dzieje się na świecie. Dopingował ją w tym ojciec. To on pokazał jej, jak wyrażać własne myśli oraz przekonująco formułować pomysły. Sam również bardzo szybko piął się po szczeblach kariery, co zmusiło rodzinę do przeprowadzki do Denver, gdzie Dana ukończyła szkołę.

W wyborze college'u również pomógł jej tata. Uniwersytet w Południowym Kolorado okazał się strzałem w dziesiątkę, gdyż w tak niewielkiej szkole łatwiej było się wybić. Dawała ona też szansę na pracę w lokalnej telewizji publicznej, co Dana obrała sobie za pierwszy punkt w rozwoju swojej kariery. Z biegiem czasu przyznano jej też stypendium za członkostwo w klubie dyskusyjnym, w którym mogła rozwijać swoje zainteresowania oraz doskonalić umiejętności. Na koniec studiów dostała dyplom z wyróżnieniem.

Jej pierwszą poważniejszą pracą były cotygodniowe wywiady, które przeprowadzała z szefem biura poselskiego Kolorado, do programu, który realizowała jeszcze w college'u. W późniejszym czasie, ta znajomość zaowocowała propozycją pracy w Waszyngtonie. Praca w stolicy ograniczała się do odbierania telefonów, witania gości na Kapitolu oraz nawiązywanie nowych znajomości.

Dana jednak, cały czas mierzyła wyżej. Gdy tylko poczuła, że stoi w miejscu zaczynała działać. Dzięki znajomościom nawiązanym wcześniej dostała propozycję pracy jako rzecznik prasowy jednego z kongresmanów na Kapitolu. Ta praca była dla niej dobrą lekcją.

Dzięki uprzejmości ludzi, których tam poznała, nauczyła się pisać komunikaty i oświadczenia prasowe oraz poznała tematy programów politycznych, a podczas jednego z wyjazdów służbowych, spotkała interesującego mężczyznę - Petera - który później został jej mężem.

Po pewnym czasie, rzuciła pracę na Kapitolu i przeprowadziła się z nim do Anglii - kraju, z którego pochodził.

"Musiało upłynąć wiele czasu, zanim przyzwyczaiłam się mówić wszystkim, że rzucam świetną posadę na Wzgórzu Kapitolińskim i przeprowadzam się do Anglii. Takie słowa padające z moich ust wywoływały konsternację. Moi przyjaciele byli zszokowani, ale cieszyli się moim szczęściem; może też troszkę zazdrościli mi szansy na przeżycie przygody. Nawet moi rodzice czuli się szczęśliwi - jak obawiałam się wyznać im, że zamieszkam u Petera (możecie to sobie wyobrazić!), ale całkowicie mnie wspierali. Wciąż czekałam, aż ktoś powie, że robię błąd, jednak niczego takiego nie usłyszałam."

Jednak siedzenie w domu - nawet w Anglii - nie zbyt jej służyło. Wrócili więc po pewnym czasie i zamieszkali w San Diego.

Tam chwyciła się pierwszej, lepszej pracy jako specjalista od PR w jednej z firm, gdyż ciężko było młodemu małżeństwu utrzymać płynność finansową. Ambicje Dany kolejny raz wzięły górę. Wiedząc, że większe szanse na znalezienie wymarzonej pracy będzie miała w Waszyngtonie - nie zastanawiając się długo - podjęła decyzję o przeprowadzce. Plan był prosty. Zamierzała napisać maila do swojej znajomej - Mindy - która rok wcześniej proponowała jej wolontariat przy kampanii prezydenckiej G. Busha. Jednak nagłe zdarzenia ataku na WTC spowodowały, że to Mindy napisała do niej.

"Kilka dni po jedenastym września Mindy wysłała do mnie maila, w którym pisała, że potrzebuje jeszcze jednego rzecznika w swoim zespole w Departamencie Sprawiedliwości, ponieważ tamtejszym PR - owcom brakowało już mocy przerobowych. Departament był odpowiedzialny za wszystko, począwszy od FBI poprzez sprawy emigracyjne, a skończywszy na ściganiu terrorystów. Zapytała mnie, czy nie chciałabym wrócić, a ja zaczęłam się pakować już tego samego wieczora. Tragiczne okoliczności przyspieszyły naszą przeprowadzkę, ale gotowa do wyjazdu i wdzięczna za szansę pracy dla kraju."

W Departamencie Sprawiedliwości Dana ciężko pracując, rozwijała skrzydła. Brała wszystkie najtrudniejsze zadania, dzięki którym mogła zabłysnąć. Ta droga zaprowadziła ją do drzwi Białego Domu.

Obecny tam rzecznik prasowy, uczynił ją swoim następcą, a sam zdecydował się odejść z powodu problemów zdrowotnych. Nie było łatwo zastąpić tak uwielbianego człowieka jakim był. Przed Daną postawiono trudne zadanie. Czy sprostała? Jak układała się jej współpraca z samym prezydentem? Jak pogodziła ogrom obowiązków służbowych z życiem prywatnym?

Książka została napisana lekkim, żwawym stylem, dzięki czemu czytało się ją znakomicie.

Poznając tą historię, nie mogłam wyjść z podziwu dla tej kobiety. Skąd w niej taka determinacja w pogoni za swoimi marzeniami? Swoją postawą udowodniła, że każdy - nawet osoba z małej miejscowości, z prowincji - może zostać kimś, jeżeli tylko odpowiednio pokieruje swoim życiem i otoczy się osobami, które dadzą jej wsparcie.

Odwaga, wytrwałość, ciężka praca, i szczypta szczęścia - to jej przepis na sukces. W książce, autorka szczegółowo opisuje, na co zwracać uwagę podczas pogoni za wymarzoną posadą oraz udziela wielu bardzo prostych, a jakże przydatnych wskazówek, czerpiąc ze swojego doświadczenia.

Przyznam, że niestety nie należę do takiego typu kobiet jak Dana, dlatego jej rady postaram się zapisać w pamięci, aby przypomnieć je sobie, kiedy kolejny raz zwątpię w osiągnięcie swojego celu.

Na pewno nieraz jeszcze zajrzę do tej książki. Polecam wszystkim ambitnym i pragnącym poszerzyć swoje horyzonty czytelnikom.

Książka udana i rozszerzająca horyzonty. Może nie stanie się klasykiem na miarę "Mistrza i Małgorzaty" (ale, nie oszukujmy się, co mu dorówna?), ale na pewno w wolnej chwili lepiej sięgnąć po nią niż po kolejny wtórny kryminał. Perino snuje swoją opowieść o własnym dzieciństwie, wykształceniu, a potem pracy z jednymi z najpotężniejszych osób na świecie. I nawet to nieco nadmierne moralizatorstwo nie przeszkadza, gdy tylko zagłębimy się w kolejne anegdoty i techniczne szczegóły pracy rzeczniczki prasowej Białego Domu, o których nigdy sami byśmy nie pomyśleli. Perino zamieszcza też rady dotyczące poszukiwania, znalezienia i utrzymania wymarzonej pracy - wreszcie ktoś, kto pisze z sensem.

A po nieco dłuższą recenzję zapraszam na Nerw Słowa:

[Adres usunięty]

Dana Perino to dziennikarka kanału Fox News, była rzecznikiem prasowym Białego Domu. W administracji Georga Busha pracowała przez osiem lat. Napisała książkę o wspomnieniach rzeczniczki prasowej Białego Domu.

Urodziła się na zachodzie Stanów, gdzie nauczyła się niezależności, umiejętności polegania na sobie, patriotyzmu i szacunku dla idei wolności. Tu po raz pierwszy galopowała na koniu przy spędzie bydła, widziała jak jej rodzina znakuje bydło, zwozi snopki siana i pracuje na polu przy uprawie owsa. Posiada włoskie nazwisko, ponieważ jej pradziadkowie wywodzili się z okolic Turynu.

Jej pierwsza praca w Waszyngtonie polegała na odbieraniu telefonów i witaniu gości na Kapitolu. Dzień w którym dowiedziała się, że zostanie rzecznikiem prasowym Białego Domu nastąpił w 2007 roku, obowiązki pochłaniały ją całkowicie. Do jej obowiązków należało zbieranie informacji o tym, jakie pytania mogą paść od dziennikarzy podczas briefingu - również w stronę prezydenta oraz towarzyszenie podczas podróży prezydenta, wizyty w Białym Domu, pogawędki, słuchanie plotek i badanie gruntu.

Dana opisuje, że praca rzecznika prasowego była pełna wyzwań i napięć, ale nigdy nie przypuszczała, że także obrażeń fizycznych. W grudniu 2008 roku leciała wraz z prezydentem do Afganistanu i Iraku. Podczas przemówienia w stronę prezydenta poleciał but rzucony przez dziennikarza irakijskiego.

W swojej książce Dana wyraża swoją wdzięczność dla prezydenta Busha i jego małżonki. W ciągu ośmiu lat spędzonych z nimi nauczyła się lojalności i miłości.

Dziękuje również miłości swojego życia Peterowi, którego poznała w 1997 roku. Mąż dzielnie ją wspierał i pozwolił jej się rozwijać, przejmując na siebie większość obowiązków domowych, kiedy Dana musiała pracować od świtu do nocy.

Książka Dany Perino spisana i wydana w 7 rozdziałach to ciepła i pełna wspomnień przesympatycznej dziewczyny, która dzięki swojemu wykształceniu i wytrwałości osiągnęła w życiu tak wysoki cel. Ze wszystkich rad jakie w życiu otrzymała najbardziej lubi tę że "trzeba być dużą dziewczynką i brać byka za rogi".

Przeczytajcie te wspomnienia pierwszej republikanki, która została rzecznikiem prasowym Białego Domu, która szanuje tradycję, wyciąga naukę z historii i trzyma się kodeksu etycznego.

To ciekawa i godna polecenia lektura.

Moja ocena: 10/10

Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl.

Dana Perino obecnie jest dziennikarką w Fox News. Prowadzi program "The Five". Przez 8 lat pracowała w Białym Domu jako rzecznik prasowy George'a W. Busha. Do jej zadań należało m. in. organizowanie zagranicznych wystąpień. Jeśli chcecie dowiedzieć się jak wygląda Biały Dom od podszewki to na tej pozycji się nie zawiedziecie.

Jest to również książka o osiągnięciu sukcesu. Dana udowadnia, że nie trzeba kończyć najlepszego uniwersytetu na świecie, żeby dostać pracę swoich marzeń. Urodziła się w małym miasteczku. W dzieciństwie pracowała na farmie. Jednak nic nie utrudniło jej zdobycie upragnionego awansu i rozwijaniu kariery.

Książkę czyta się z zapartym tchem. Z każdą stroną byłam coraz bardziej zaciekawiona i zaintrygowana tym, czego mogę się dowiedzieć o Białym Domu. Bo niektórych anegdot nie dowiemy się z kolorowej prasy czy serwisów plotkarskich. Mimo wszystko Dana jawi się jako oddana pracownica, która trwała przy Bushu do końca jego kadencji.

Najbardziej spodobał mi się rozdział o tym, jak osiągnąć sukces zawodowy. Rady, którymi dzieli się z nami autorka, wypróbowała na własnej skórze pracując w Białym Domu. A jaka jest najcenniejsza? Zawsze odbieraj telefon od męża.

Serdecznie polecam tym, których interesuje tematyka Stanów Zjednoczonych.

[Adres usunięty]

.

Dobre wieści może mieć każdy. Dobre wieści każdy lubi. Szczególnie, gdy przekazuje nam je tak pozytywnie nastawiona, wytrwała i pełna werwy kobieta jak Dana Perino - najsłynniejsza rzeczniczka prasowa Białego Domu.

Po pierwsze i najważniejsze: kim jest Dana Perino?

Jest dziennikarką kanału Fox News i współprowadzącą The Five, jeden z najpopularniejszych programów telewizji kablowej. Była pierwszą republikanką, która została rzecznikiem prasowym Białego Domu. W administracji prezydenta George'a W. Busha pracowała przez osiem lat, w tym jako rzecznik w Departamencie Sprawiedliwości, gdzie została zatrudniona po ataku na World Trade Center. Mieszka na Manhattanie z mężem, Peterem McMahonem, i psem Jasperem.

źródło: "Dobre wieści"

Z okładki dowiadujemy się, że ta urocza kobieta pragnie podzielić się z nami wspomnieniami.

O swoim życiu, o pracy w Białym Domu, w telewizji, o działaniu w cieniu prezydenta, o wielkiej odpowiedzialności. Jednak przeszłość, jak dobrze wiemy, to nie wszystko.

Dana Perino przez pierwsze cztery rozdziały zapoznaje nas ze swoją osobą. Bardzo entuzjastycznie pisze o pracy, o wzlotach i upadkach. Opisuje nam swoją wielką miłość, podróż przez życie, dzieciństwo. Robi to naprawdę dobrze.

Zabawnie, ciepło i ze smakiem.

Początkowo koncentrujemy się na jej osobie, w końcu daje nam wgląd w swoje życie osobiste, ale nigdy, nigdy nie przekracza linii. Wie, gdzie trzeba się zatrzymać, by informacje były odpowiedniej wagi. Jak sądzę jest to jedna z wielu przydatnych cech rzecznika prasowego.

Następnie nasza uwaga zwraca się stopniowo w innym kierunku, ponieważ autorka nie jest egocentryczką. Tak naprawdę, przez całą tą książkę, wszystkimi słowami, chce przekazać nam kilka ważnych rzeczy, które mogą okazać się w przyszłości przydatne.

Właśnie taki jest rozdział piąty. Wypełniony radami, które przeplatają się z anegdotami o przeszłości Dany. Nie są to jednak czcze pogadanki o tym, że warto związać włosy przed gotowaniem

To rzetelne wskazówki, wypróbowane i sprawdzone, których należy się trzymać, by osiągnąć w życiu sukces. A przynajmniej sobie w tym nie przeszkodzić.

Autorka porusza także bardzo ważne kwestie, ale nie robi tego nachalnie. Od razu można zauważyć, że ważną rolę w jej życiu pełni kurtuazja. Argumentując przedstawia swoje stanowisko, a że jest ono sensowne, skłaniamy się ku niej z uśmiechem. Perino odwołuje się do wielu tematów politycznych i czysto ludzkich. Wspomina o nich niby mimochodem, z umiarem i tak naprawdę często jest to dygresja, ale od razu można zauważyć, że swoje zdanie zna, jest go pewna i ma zamiar go bronić.

Przy okazji opowieści o Białym Domu i pracy w telewizji zarysowuje także portrety swoich współpracowników i szefów. Od Busha po przelotną znajomość. Nie jest to książka wyłącznie o jej osiągnięciach, spostrzeżeniach i nastawieniu wobec świata.

To historia o kobiecie, która idzie przez życie z uśmiechem na ustach, wyciąga lekcje, uczy się, popełnia błędy, zmienia pracę, działa, kocha i planuje.

"Dobre wieści" to książka wartościowa, napisana przez silną i pewną siebie kobietę, która wie czego pragnie, co chce przekazać i nie wstydzi się przyznać do błędu. Dana Perino jest osobą, którą śmiało można podziwiać. Jej wspomnienia to inteligentne słowa wypowiedziane przez piękną kobietę i zamknięte w uroczej książce..