Runomuzykoterapia

Runomuzykoterapia

Od niepamiętnych czasów muzyka stanowi element naszej codzienności. Muzyka łączy ludzi, kultury i obyczaje, bawi oraz harmonizuje procesy psychofizyczne w organizmie człowieka. Słyszymy ją oglądając telewizję, słuchając radia, wykonując nasze zwykłe codzienne czynności, takie jak chociażby spożywanie posiłków, jadąc samochodem czy pracując. Badacze zaobserwowali, że muzyka ingeruje w naszą psychikę, powodując tworzenie się określonych emocji. To właśnie skłoniło terapeutów do stworzenia nowej dyscypliny pod nazwą Muzykoterapia.
 
Przemożny wpływ muzyki na nasze reakcje psychofizyczne wykorzystany został w terapii. Rodzaje muzykoterapii według sposobów wykonywania można sklasyfikować na:

• terapeutyczną, stosowaną w terapiach leczniczych (zwaną przez niektórych kliniczno-diagnostyczną i profilaktyczną) polegającą na uspokajaniu  lub aktywizowanie pacjenta nagraniami muzycznymi wykorzystywaną przez terapeutów;

• naturalną (dźwięki natury);

• popularną - (adoptowaną)  to muzyka słuchana z płyt, radia, na koncertach itp.

• indywidualną -  (spontaniczną) gwizdanie, nucenie, wybijanie rytmu itp.

Ze względu na określoną indukcyjność muzyki na nasze wnętrze, należy uwzględnić zdolności asocjacyjne danej osoby oraz selekcję parametrów  muzycznych takich jak metrum, agogika (tempo), harmonia melodyczna, brzmienie (barwa) oraz dynamika utworu. Inne parametry będzie posiadał utwór muzyczny stosowany do pobudzenia, a inne skłaniający do medytacji.
 
Utwory rytmiczne, dynamiczne w metrum marszowym i tempie   umiarkowanym i szybkim pobudzają, natomiast utwory łagodne, wolne, o ciepłych brzmieniach rozluźniają, relaksują i pozwalają medytować.
 
Muzykę można słuchać biernie (dysocjacyjnie), czyli bez emocjonalnego angażowania się w niesione treści np. czytając gazetę,  mając zaprzątniętą uwagę innymi czynnościami lub czynnie (asocjacyjnie), tzn. łącząc się emocjonalnie i zagłębiając w niesiony przez utwór muzyczny przekaz.
 
Z czynnym uczestnictwem mamy do czynienia podczas terapii lub nauki np. poddając się muzykoterapii lub biorąc udział w seminarium poświęconym temu zagadnieniu. Czynne uczestnictwo podzielić można na świadome i nieświadome (podświadome). Uczestnictwo świadome występuje w procesie leczenia podczas prezentowania pacjentowi utworów o określonych parametrach, na wykładach, a także podczas procesu samo leczenia. Uczestnictwo nieświadome (podświadome) ma miejsce podczas słuchania muzyki bez nastawienia na odbiór określonych wartości, parametrów i emocji, a one  mimowolnie występują angażując słuchacza w proces terapeutyczny. Ma tu miejsce zjawisko przypadku muzykoterapeutycznego. Odbiorca muzyki stał się jednocześnie czynnym słuchaczem i pacjentem poddanym muzykoterapii nie będąc uprzednio do tego przygotowanym.
 
Muzyka wywołuje określone działanie w naszej psychice. Powoduje to łańcuch reakcji. Układy organizmu zachowują się w określony sposób, np.:

• układ krążenia – przyspiesza lub zwalnia, uspokaja się praca serca, wzrost  lub zmniejszenie ciśnienia tętniczego;

• układ pokarmowy - mimowolne delikatne skurcze i rozkurcze żołądka;

• układ oddechowy – przyspieszenie lub spowolnienie oddechu;

• mięśnie zachowują się w określony sposób - napinanie i rozluźnianie.

Doskonałość muzykoterapii przejawia się także w leczeniu i rehabilitacji narządów ruchu. Dowiedziono również przydatności i wykorzystano ją także jako narzędzie anestezjologiczne w zabiegach stomatologicznych, ginekologicznych czy chirurgicznych. Stosując muzykę o odpowiednio dobranym profilu można leczyć nerwice, depresje, stresy, stany lękowe, bezsenność, a także nałogi. Muzyka wspomaga procesy afiliacji, poznawcze, stowarzyszania,  wytwarza poczucie spełnienia i odnalezienia samego siebie w swoim wnętrzu, „łagodzi obyczaje” i wpływa na otwarcie się na miłość, piękno, kulturę , innych ludzi i cały świat. Pomaga w radykalnym wybaczaniu. Stanowi waży element pomagający w realizacji najwyższych wartości moralnych takich jak przynależność państwowa, tworzone są  hymny państwowe. Umożliwia prezentacje kulturowe między narodowościami. Zbliża ludzi. Pokonuje granice i przestrzenie międzykontynentalne.
 
W obecnych czasach dostęp do muzyki jest powszechny. Każdy może słuchać nagrań w domu, w samochodzie, na spacerze, na plaży czy w jakimkolwiek innym miejscu. To właśnie powoduje, ze muzykoterapia z roku na rok pozyskuje sobie coraz większą popularność i rosną szeregi zainteresowanych.
 
Wielofunkcyjne atrybuty muzyki tworzą wielopłaszczyznową możliwość jej stosowania. Poczynając od zabawy w wieku dziecięcym, poprzez poszczególne etapy rozwoju muzyka towarzyszy człowiekowi i jest z nim w chwilach radości i zadowolenia, a także smutku i przygnębienia. Stanowi żywe tło naszego życia. Dzięki temu staje się najbliższym przyjacielem niosącym radość i pomagającym człowiekowi w trudniejszych chwilach życia. Jest niezbędna do wytworzenia równowagi pomiędzy sferą przeżyć emocjonalnych, a procesami fizjologicznymi. Tworzenie harmonii wewnętrznej wpływa na tworzenie poczucia szczęścia, radości, uczucia miłości do siebie, innych ludzi, zwierząt, całej otaczającej nas przyrody i  otaczającego świata.
 
Specjalną formą muzykoterapii jest runomuzykoterapia. Stanowi ona powiązanie harmonii  melodycznej zawartej w utworach muzycznych z energią znaków runicznych. Wzmacnia to w znacznym stopniu skuteczność działania  na organizm. Energie kosmiczne przywoływane przez znaki o specjalnych kształtach, kierowane są wraz z informacją uzdrawiającą za pośrednictwem specjalnie skomponowanej i dobranej muzyki bezpośrednio do leczonego organu, powodując konkretne uzdrawiające reakcje energetyczne.
 
Każdy znak runiczny odpowiada za prawidłowe działanie wybranych organów i narządów oraz powiązany jest z energią danego czakramu. Przykładowo runa Raidho odpowiada za narządy ruchu tj. stawy, ręce, nogi i powiązana jest z energią czakramów na dłoniach i stopach oraz z czakramem czwartym, czyli serca. Prezentuje i stymuluje także gotowość do zmian. Działając tym znakiem oraz odpowiednią muzyką możemy skutecznie prowadzić terapie uzdrawiające. Techniki uzdrawiania są zróżnicowane w zależności od istniejącego przypadku choroby, stopnia zaawansowania, stanu psychofizycznego pacjenta, wieku, stanu ogólnego organizmu.
 
Runomuzykoterapia jest formą rozbudowaną, łączącą wiele technik terapeutycznych, takich jak:
 

• terapie ruchowe,

         a-taniec runiczny
         b- gimnastyka runiczna

• terapie manualne,

         a-rysowanie znaków na ciele
         b – nakładanie znaków na ciało

• audiowizualne,

         a-inwokacja
         b – inwokacja połączona z wizualizowaniem znaków
         c – oglądanie znaków
         d – inwokacja połączona z oglądaniem znaków

• chromatyczne,

         a-oglądanie kolorów
         b – oglądanie ruchomych kolorowych obrazów
         c – oglądanie barwnych znaków

• oddechowe,

         a-w pozycji stojącej
         b – w pozycji siedzącej
         c – w pozycji leżącej

• relaksacyjne,

         a-w pozycji siedzącej
         b – w pozycji leżącej
 

• medytacyjne,

         a-w pozycji siedzącej
         b – w pozycji leżącej

• hipnoza,

         a-w pozycji siedzącej
         b – w pozycji leżącej
 

• wizualizacje dowolne,

         a-w pozycji siedzącej
         b – w pozycji leżącej

• metoda naczyń połączonych – technika grupowa – słuchanie muzyki trzymając za ręce,

         a - w pozycji stojącej
         b – w pozycji siedzącej
         c – w pozycji leżącej

• magia runiczna,

         a-w pozycji siedzącej
         b- w pozycji siedzącej
         c – w pozycji leżącej
 
Każda z wyżej wymienionych technik może być stosowana indywidualnie, ale możliwe jest także stosowanie łączenia ich ze sobą.
Najlepsze rezultaty można uzyskać stosując połączenie kilku technik razem.

Polecam książkę pt. „Runomuzykoterapia”. www.runes.pl   Marek Strzałkowski