Darmowa Dostawa od 249,00 zł
Koszty dostawy od 8,99 zł (punkty odbioru)
Odbiór osobisty za 0 zł:
Warszawa, Wrocław, Białystok, Poznań, Częstochowa, Łódź, Lublin, Szczecin, Piotrków Trybunalski, Zamość,
Suwałki, Ełk,
Grajewo, Chojnice, Świdnica,
Zielonka, Łomża.
Wykłady z manuskryptu przeczytali, przepisali, poprawili i opracowali, wstępem oraz komentarzami opatrzyli Radosław Kuliniak i Mariusz Pandura
Roman Witold Ingarden (1893?1970) ? jeden z największych filozofów polskich XX wieku. Profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie (1925?1940), profesor zwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego (1946?1950 i 1956?1963). Rodowód filozoficzny zawdzięczał studiom (doktorat 1918) u Edmunda Husserla, twórcy fenomenologii. Ingarden prezentował orientację realistyczną w fenomenologii, która w znacznym stopniu ukształtowała się w polemice i dyskusji z idealizmem transcendentalnym jego mistrza. W badaniach Ingarden podejmował szeroki zakres tematyczny dotyczący m.in. koncepcji filozofii, warunków uprawiania teorii poznania, ogólnej teorii bytu, w tym typologii sposobów istnienia świata i przedmiotów, teorii materii i formy, istoty, relacji, tożsamości, czasu, związku przyczynowego, teorii człowieka, bytu czysto intencjonalnego, estetyki, w tym podstawowych rodzajów dzieł sztuki i przeżycia estetycznego, teorii świadomości, języka, pytań, analizy sporu o istnienie świata, podstaw aksjologii, klasycznej krytyki neopozytywizmu.
W odrodzonej Polsce (1918) Ingarden współpracował z Kazimierzem Twardowskim. Najważniejszą jego pracą w tym okresie pozostaje O dziele literackim. Po II wojnie światowej brał udział w organizowaniu polskiego życia akademickiego, reaktywowaniu przedwojennych czasopism filozoficznych, w pracach ?Biblioteki Klasyków Filozofii?. Wydał również trzy tomy Sporu o istnienie świata. W okresie stalinowskim został wykluczony, obok innych filozofów, z życia akademickiego i objęty zakazem publikowania. Do zajęć na Uniwersytecie Jagiellońskim powrócił w 1956 roku. Z krakowskim uniwersytetem pozostał związany do swej emerytury w roku 1963. W tym czasie filozof odbył szereg podróży naukowych, między innymi, do Wenecji, Paryża, Oslo, Getyngi. Na kilka lat przed śmiercią został uhonorowany Nagrodą Herdera. Zmarł w Krakowie 14 czerwca 1970 roku.