Wyleczyć nieuleczalne

Wyleczyć nieuleczalne to kolejna publikacja podejmująca temat niedocenianej możliwości wykorzystania witaminy C w leczeniu różnych dolegliwości. Dr Thomas Levy dokonał dogłębnej analizy i syntezy ponad tysiąca dwustu opracowań naukowych, które dowodzą niezbicie, że witamina C podawana w dawkach 5000–20 000 mg (doustnie) oraz 20–200 g dożylnie ratowała ludzkie życie w wielu przypadkach, gdy pozostałe metody zawiodły.

Badania potwierdzają skuteczność tego przeciwutleniacza w neutralizacji większości toksyn. Ich kumulacja w organizmie człowieka może wywołać choroby, które konwencjonalna medycyna uznaje za nieuleczalne. Zatrucia alkoholem, barbituratami, kadmem, ołowiem, a nawet czadem powodują intensywne zużywanie zasobów witaminy C. Jej suplementacja w megadawkach staje się konieczna, ponieważ ludzki organizm nie jest w stanie sam jej wyprodukować. Witamina C podana dożylnie lub domięśniowo powinna być stosowana we wszystkich formach zatruć: ostrych i przewlekłych. W sytuacjach krytycznych szybka aplikacja dożylna w formie iniekcji lub kroplówki może być jedynym sposobem ratowania życia i opanowania destruktywnego działania toksyny.

Ważnym źródłem inspiracji były dla autora badania doktora Fredericka R. Klennera, który zastosowawszy optymalne dawki witaminy C, uzyskał spektakularne wyniki w leczeniu sześćdziesięciu pacjentów cierpiących na chorobę Heinego-Medina, którą uznaje się za nieuleczalną. Co istotne, powrót do zdrowia nastąpił bez powszechnie znanych powikłań w postaci kalectwa. Podobne rezultaty osiągnięto w terapii wirusowego zapalenia wątroby, zatruć chorobotwórczymi bakteriami i grzybami, terminalnych postaci nowotworów oraz wielu innych schorzeń. Wyleczyć nieuleczalne dostarcza informacji, jak najskuteczniej wykorzystać witaminę C w leczeniu. Jednocześnie uświadamia czytelnika, że substancja ta jest jednym z najbezpieczniejszych i najmniej toksycznych środków terapeutycznych, który można podawać pacjentom bez względu na diagnozę. Badania dowodzą, że w większości przypadków rezultaty kuracji były imponujące, a jedynym efektem ubocznym okazywał się „chroniczny dobry stan zdrowia”.

Dr nauk medycznych Thomas E. Levy jest absolwentem biologii na jednej z najlepszych wyższych uczelni w Stanach Zjednoczonych — Uniwersytecie Johna Hopkinsa w Baltimore w stanie Maryland (tytuł magistra uzyskał w 1972 roku). W 1976 roku ukończył studia medyczne w Tulane University School of Medicine w Nowym Orleanie (stan Luizjana), gdzie specjalizował się kolejno w medycynie wewnętrznej i kardiologii. Po zakończeniu studiów podyplomowych habilitował się i pracował na tej uczelni przez kolejne trzy lata. Po okresie prywatnej praktyki w dziedzinie kardiologii osób dorosłych dr Levy rozpoczął w 1994 roku, wspólnie z dr. Halem Hugginsem, badania medycznego wpływu czynników toksycznych w stomatologii. W 1998 roku ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie w Denver, a następnie prowadził praktykę prawną w Kolorado i w Dystrykcie Kolumbii