Anastazja. Nowa cywilizacja. Część 1. Dzwoniące Cedry Rosji. Tom 8

W ósmej książce Nowa cywilizacja - jak i w wielu poprzednich - autor przekazuje nam, słowami Anastazji, jej dziadka oraz młodego Wołodi, jak odwrócić ten stan rzeczy, o którym mowa w tomie siódmym i poprzednich.

Wołodia pokazuje ojcu swoje kontakty z przyrodą, zwierzętami, jak odciążyć ludzi mieszkających w rodowych siedliskach, od ich codziennej pracy, aby mieli czas rozmyślać. I to jest możliwe, powiada, jeśli poznać zamysł Boga naszego stwórcy, a jest to najważniejszą nauka i to ją koniecznie trzeba poznawać, aby dochodzić do mądrości. Pokazuje procedury uzdrawiania i odmładzania, aby przygotować człowieka, do stworzenia nowego, zdrowego potomka. Anastazja natomiast wyjaśnia; co to jest demokracja?. Jak niewolnicza praca, przedłuża się od 1000-leci do dzisiaj, gdzie jej strażników, zamienił dziś pieniądz. Czyżby tą obecną sytuację niemożliwe jest zmienić? - pyta Władimir, Anastazję. - Możliwe. - Jak? I kto jest w stanie to uczynić? - Obrazem. (Co znaczy obrazem? Jakim i Jak? O tym miedzy innymi jest mowa w ósmym tomie Anastazji.) - Ten obraz, który inną sytuację przedstawi dla ludzi. Według tego obrazu większość ludzi, stara się pieniądze zarabiać, wydawać i one tylko życie ich zapełniają i zapewniają. Ale efektem tego bardzo często cierpią zwycięscy tej bezmyślnej gonitwy. Niektórzy osiągają iluzoryczne wyżyny, by potem dotkliwiej niż inni odczuwać bezmyślność życia. Ale każdy zawsze może się przebudzić i zadać sobie pytanie po co tutaj żyję? Anastazja przedstawia wiele tego przykładów. Mówi w tym tomie o bardzo ważnej nauce obrazowości i w czyich rękach jest ideologia danego społeczeństwa. A przede wszystkim jak kreować "Nową Cywlizację".