Odchodząc od złudzenia Gnoza jogi i człowiek w świecie przemijania

„Gdy zaplątujemy się w sieć iluzji, wtedy, zamiast pozwolić, by naturalnie wydobyło się na zewnątrz nasze wewnętrzne światło najwyższej świadomości, by urzeczywistniła się nasza absolutność, my, w lęku i z brakiem wiary w siebie zamykamy się na swoją prawdziwą istotę. Zamiast wnikać w umysł, poszukując ukrytej w nim potęgi, mocy, wszechobecności oraz wieczności, by z ich pomocą budować właściwą tożsamość, a wraz z nią świat piękna i dobra, pielęgnujemy własną wyimaginowaną znikomość, zapominając o sile i wolności, odrzucając gnozę na rzecz bierności względem zniewalającej egzystencji. Pozbawieni gnostycznej perspektywy tworzymy siebie, odbierając świat poprzez zawężający pryzmat konwencji, a wtedy albo dostosowując się do potrzeb innych, bezrefleksyjnie płyniemy z prądem konformizmu, albo kształtujemy osobowość poprzez agresywną negację.

 

Człowiek, egzystując w konkretnych ramach cywilizacyjnych, kulturowych, historycznych i ekonomicznych, najczęściej ma silną potrzebę identyfikacji z zastanym porządkiem. Przedstawiciele tego porządku, za sprawą procesu socjalizacji, poprzez nagrodę i karę, zachęcają lub zmuszają do funkcjonowania według ustalonych wzorców. Zadaniem człowieka jogi i gnozy jest życie nie według zasad społeczeństwa oraz narzucanych przez społeczeństwo wartości, norm, praw i obowiązków, ale zgodnie z wiedzą prowadzącą do urzeczywistnienia czystej świadomości”. (fragment książki)

 

O autorze: Tymoteusz Onyszkiewicz (ur. 1973) – nauczyciel jogi, gnostyk, filozof; autor prac dotyczących gnostycyzmu, filozofii starożytnej, „myśli Wschodu” i zagadnień społecznych, w tym dzieł: Joga. Odnaleziony sens oraz Cienie na wietrze.

 

 

SPIS TREŚCI

 

WSTĘP

Rozdział 1. ŚWIADOMOŚĆ WOBEC WŁASNEGO DZIECIŃSTWA

Rozdział 2. ŚWIADOMOŚĆ WOBEC WŁASNEJ SAMOTNOŚCI

Rozdział 3.  ŚWIADOMOŚĆ WOBEC WŁASNEJ BOSKOŚCI

ZAKOŃCZENIE